Stachyurus

Wie ooit een Stachyurus in bloei heeft gezien, zwicht meteen voor deze elegante heester. Rond maart, vóór het verschijnen van het blad, tooit deze soort zich met zachtgele, sierlijk hangende bloemtrosjes. De opvallende bloei vormt een mooi contrast met de rood- tot purperbruine, glanzende twijgen. De bloemtrosjes bestaan uit een reeks bolvormige kelkjes, die naar de uiteinden aflopen in grootte.

 

Geslacht Stachyurus

Het geslacht Stachyurus behoort tot de familie van de Stachyuraceae en is afkomstig uit Azië. Het bestaat uit een tiental soorten, waarvan 2 soorten het meest in cultuur zijn: Stachyurus praecox uit Japan en Stachyurus chinensis, zoals de naam zegt, uit China.
De Nederlandse benaming Staart-aar is afgeleid van het Griekse stachus – aar, en oura – staart, maar is morfologisch gezien niet juist omdat de bloemen in trossen zijn gerangschikt en niet in aren.

Herfstkleur

Na de bloei verschijnt het papierdunne groene blad, dat in de herfst prachtig verkleurt naar variaties van geel –oranje – rood; aan de uitgebloeide bloemtrossen verschijnen onopvallende groene, bes-achtige vruchten. Er bestaan van beide soorten ook bontbladige variëteiten en omdat het heesters zijn voor een half-beschaduwde plek, kunnen deze lichtere bladeren (meestal wit-groen gemarmerd) zorgen voor een mooi lichtspel in donkere hoekjes.
In verband met mogelijke wind- en vorstschade aan voornamelijk het jonge blad, geeft Stachyurus de voorkeur aan een tamelijk beschutte plaats. Qua bodemsoort is hij niet erg kieskeurig: redelijk voedzaam, goed doorlatend, iets vochtig en eventueel licht zuur. Vaak is een humusrijke toevoeging bij het planten al voldoende. Snoei wordt goed verdragen, al kan dit beperkt blijven tot een eventuele uitdunning na de bloei.
Stachyurus is door zijn open en brede groeiwijze bijzonder geschikt als solitair met een onderbeplanting van lage heesters en/of vaste planten.

 

Diverse soorten

Stachyurus praecox is een vroegbloeiende soort (praecox = vroeg bloeiend) en bloeit eind februari-maart met zachtgele bloemtrosjes. De groeiwijze is tamelijk opgaand met overhangende roodbruine twijgen en in Nederland wordt meestal een hoogte bereikt van 2,5 – 3 meter. Jonge planten kunnen iets vorstgevoelig zijn, maar later is de plant voldoende winterhard. Het blad van de S. praecox is ovaal – langwerpig met een toegespitste top en een gezaagde rand en de herfstkleur is geel tot oranje-geel.

 

 

 

 

Stachyurus chinensis ‘Celina’ is de meest voorkomende cultivar van de S. chinensis. Hij is bijzonder rijkbloeiend met heel veel lange, geelgroene bloemtrossen, met soms wel 60 bloemen per tros en bloeit later dan S. praecox, rond maart – april. Andere verschillen zijn dat de groei krachtiger is en het blad ovaler. Deze cultivar wordt ongeveer 4 meter hoog, heeft een spreidende groeiwijze met purperbruine takken en is voldoende winterhard voor ons klimaat.

Makkelijke planten

Stachyurus soorten zijn makkelijke heesters, die vanwege hun schoonheid meer toepassing verdienen, vooral in het stedelijk gebied en bij bepaalde cultuurhistorische beplantingen. De vele goede eigenschappen van Stachyurus, zoals prachtige bloei, mooie herfstkleuren, ziektevrij, weinig onderhoud, eventueel goed snoeibaar en weinig bodemeisen, maken deze soort tot een absolute aanwinst voor de buitenruimte. Hopelijk wordt hij in de toekomst veelvuldig toegepast in parken en tuinen, bij plantsoenen en landgoederen.